Urodziłem się 18 lutego 1957 we Wrocławiu.
Uczęszczałem do przez 6 lat do Szkoły Podstawowej nr 4 we Wrocławiu, ul. Kościuszki, a ostatnie 2 lata do Szkoły Podstawowej nr 2 we Wrocławiu, ul Komuny Paryskiej, następnie 4 lata do IX Liceum Ogólnokształcącego we Wrocławiu.
Przez 6 lat studiowałem na Politechnice Wrocławskiej, Wydział Mechaniczno-Energetyczny, Instytut Inżynierii Chemicznej, kierunek Aparatura Procesowa.

Ukończyłem Podyplomowe Studia Trenerskie na Akademii Wychowania Fizycznego w Warszawie, a wcześniej na Akademii Wychowania Fizycznego we Wrocławiu Kurs Instruktorów Sportu.
Również na Akademii Wychowania Fizycznego we Wrocławiu ukończyłem Podyplomowe Studia Pedagogiczne.
Ponadto odbyłem szkolenie w Resortowym Centrum na trenera I klasy, ale z braku czasu nie napisałem pracy dyplomowej.

Od 1980 pracuję jako nauczyciel-instruktor w Młodzieżowym Domu Kultury Śródmieście we Wrocławiu.
W ramach tej pracy prowadzę szachowe zajęcia szkoleniowe w SP nr 91 i ZS nr 9 we Wrocławiu.

Ponadto jestem nauczycielem przedmiotu szachy w Gimnazjum nr 13 im. Unii Europejskiej we Wrocławiu.

Od 2.01.2019 pracuję jako nauczyciel emerytowany.

Poza swoją podstawową pracą w MDK Śródmieście pracowałem także jako kierownik sekcji szachowej KM AZS Politechnika Wrocław oraz prowadziłem lekcje przedmiotu szachy w kolejnych szkołach (niezależnie od wielu szkół, w których prowadziłem zajęcia w ramach MDK Śródmieście): w Szkole Podstawowej nr 26 we Wrocławiu, ul. Maślicka, w Szkole Podstawowej nr 70 we Wrocławiu, ul. Orłowskiego (obecnie ul. Pautscha), w III Społecznej Szkole Podstawowej WSE we Wrocławiu, ul. Prusa i (następnie) ul. Matejki, w Szkole Podstawowej nr 54 we Wrocławiu, ul. Reja, w Gimnazjum nr 7 we Wrocławiu, ul. Kolista i w Szkole Podstawowej nr 84 we Wrocławiu, ul. Górnickiego.

Jako zawodnik, pomimo zdobycia bardzo dobrej wiedzy szachowej u świetnych trenerów – mistrza Czesława Błaszczaka i mistrza międzynarodowego Bogusława Jacka Bednarskiego, nie miałem znaczących sukcesów, osiągnąłem jedynie tytuł kandydata na mistrza, najwyższy ranking FIDE – 2260, ale usprawiedliwieniem jest marny stan zdrowia przez czterdzieści kilka początkowych lat życia i nadmierna aktywność zawodowa i społeczna.

Jestem wychowankiem klubu Hetman Wrocław, następnie byłem zawodnikiem AZS Politechnika Wrocław, a obecnie należę do MUKS MDK Śródmieście Wrocław.

W szachach udzielałem się głównie jako działacz, trener i sędzia.
Jestem sędzią zaledwie I klasy, chociaż przez wiele lat byłem najaktywniejszym sędzią w okręgu wrocławskim, ale celowo nie chciałem być postrzegany jako sędzia, będąc głównie trenerem.

Jako działacz: byłem najaktywniejszym członkiem Zarządu Hetmana Wrocław, następnie członkiem Zarządu KM AZS Politechnika Wrocław, członkiem Zarządu i przez pewien czas nawet prezesem MKS MDK Śródmieście Wrocław, członkiem Zarządu OZSzach we Wrocławiu, wiceprezesem DZSzach ds. młodzieżowych, członkiem Zarządu MUKS MDK Śródmieście Wrocław, działaczem ZOW SZS we Wrocławiu, a następnie SZS „Dolny Śląsk” i Wrocławskiego SZS, działałem w Komisji Szachów Szkolnych PZSzach, w Komisji Szachów Akademickich działającej jednocześnie przy PZSzach i ZG AZS oraz w Komisji Młodzieżowej PZSzach, nadzorowałem z ramienia PZSzach organizację Spartakiady Młodzieży w Miętnem, organizowałem zgrupowania kadry juniorów.

Zorganizowałem ogromną ilość wszelakich turniejów szachowych.
W pracy zawodowej w MDK Śródmieście byłem najpierw kierownikiem pracowni szachowej, następnie kierownikiem działu szachowego, a potem kierownikiem działu sportu i turystyki.
Prowadziłem szkolenia podczas wielu kursów sędziowskich i  instruktorskich oraz kursów dla nauczycieli w ramach projektu „Edukacja przez Szachy w Szkole”.
Przez 2 lata codziennie opowiadałem o szachach w Telewizji „Echo”.
Byłem trenerem polskiej kadry akademickiej i trenerem kadry juniorów PZSzach.
Jako szachowy szkoleniowiec pracuję nieprzerwanie od III klasy liceum – miałem wtedy 17 lat i zamierzam to robić dopóki mi zdrowie pozwoli.
Pierwszy bardzo znaczący sukces w swojej pracy szkoleniowej odniosłem w wieku 20 lat, gdy pod moją opieką drużyna juniorów Hetmana Wrocław zdobyła drużynowe mistrzostwo Polski, wygrywając w rozgrywkach I ligi juniorów.
Uczyłem grać w szachy arcymistrza Marcina Kamińskiego, mistrza międzynarodowego Łukasza Butkiewicza, mistrzynię międzynarodową Annę Kucyperę (obecnie Anna Fojudzka) i wielu, wielu innych (przepraszam, że ich nie wymieniłem – nie obrażajcie się).

Nauczyłem się grać w szachy w wieku 6 lat i chętnie grałem jak najwięcej, bo podobała mi się ta gra. Na zajęcia szachowe do mistrza Czesława Błaszczaka w Młodzieżowym Domu Kultury Stare Miasto im. Mikołaja Kopernika we Wrocławiu, ul. Kołłątaja, zapisałem się z początkiem roku szkolnego, gdy zaczynałem naukę w 5 klasie szkoły podstawowej i już w pierwszym roku szkolenia zdobyłem V kategorię szachową, co jak na tamte czasy we Wrocławiu było wiekiem bardzo młodym i nawet raczyła o tym napisać ówczesna prasa, bo wtedy szachową rywalizację rozpoczynano najwcześniej w szkole średniej. Gdy chodziłem do 2 klasy licealnej, to po raz pierwszy miały być rozegrane Mistrzostwa Polski Młodzików (do lat 17), a pół roku wcześniej uczestniczyłem w pierwszym historii zgrupowaniu kadry narodowej młodzików do lat 17 i szło mi na nim tak dobrze, że postanowiłem zostać mistrzem Polski młodzików i z nadzwyczaj wielkim zaangażowaniem intensywnie się szkoliłem, ale klub mnie na te mistrzostwa nie wysłał i tak właściwie zakończyła się moja szachowa kariera zawodnicza.

Szachy to gra rodzinna.
Mój ojciec – Władysław Korpalski – nauczył mnie grać w szachy.
Mój brat – Ryszard Korpalski – też jest kandydatem na mistrza, grał zwykle trochę lepiej ode mnie i był wybitnym działaczem szachowym.
Szachistami są moje dzieci.
Córka – Joanna Korpalska i syn – Maciej Korpalski.

Od wielu lat zamierzam spisać wiedzę szachową zdobytą od trenera Bogusława Jacka Bednarskiego – byłego mistrza Polski. Gdy tylko doprowadzę wreszcie Kurs interaktywny Szachy Dzieciom do należytego stanu, to zamierzam napisać książkę kolejną – najchętniej też interaktywną – o strategii szachów. Chcę tę grę tak opisać, by wszyscy wiedzieli, że nie jest to gra trudna i da się ją dość szybko i łatwo całościowo zrozumieć. Obecnie ta gra w literaturze opisywana jest w bardzo niespójny, chaotyczny sposób i chcę jej strategię przedstawić tak, by każdy szachista dysponował prostym narzędziem, które wiedzie go podczas szachowej partii i pozwala mu wchodzić w szczegółowe zagadnienia dopiero wtedy, gdy już ogarnia ogólny sens tej gry.